DAMAK TADI

Biz Türkler’in çok sevdiği bir tatlıdır helva. Adı Arapça’dan gelse de bizim en eski ulusal tatlılarımızdandır.


Kökeni ise eskilere dayanır. Osmanlı ımparatorluğu döneminde o kadar benimsenmiş ki bu tatlı, helvacılık, tatlıcılıktan ayrı bir meslek olarak tanımlanmış.
Ancak bu topraklarda yaşayan insanlar için her zaman o kadar da kolay olmamış helva yemek... Öyle zamanlar yaşanmış ki, helvanın ana maddesi olan şeker çok az bulunan ve pahalı bir madde halini almış. ışte böyle şekersiz zamanlarda bile helvasız kalınmamış. “Madem şeker bu kadar pahalı, ben de onun yerine pekmez, üzüm ve bal kullanırım ama helvasız kalmam” deyip şekerin alternatifleriyle yapmış helvasını ve afiyetle yemiş insanlarımız.
Herhalde bu alternatif şekerlerin en pahalısı bal olmuş. Yani öyle ya da böyle helva yemekten asla vazgeçmemiş Türk insanı.
Hâlâ adet, gelenek ve göreneklerimizin bir parçası olmaya devam ediyor helva. Ancak öyle herkes helva yapamıyor. Çünkü helva yapmak gerçekten ustalık işi.
Mutlaka ağır ateşte ve sabırla dakikalarca kavrulur bir kere helva ve hafif kehribar rengine dönüşmesiyle beraber sulu ya da sütlü şerbeti eklenir. Yani öyle “dur bir helva kavurayım” diyen herkes helva yapamaz.


Alıntıdır.