Reçel, sizin kahvaltı sofralarınızın da vazgeçilmezlerinden biri mi? Peki en çok hangi reçel yeniyor evinizde?
Eminim bu soruya vereceğiniz cevap, kaç kişilik bir aile olduğunuzla bağlantılı olarak değişiyordur. Çünkü küçük büyük herkesin mutlaka favori bir reçeli vardır. Kimisi mayhoş tadıyla vişne reçeline bayılır, kimi ille de çilek der, kiminin favorisiyse yumuşacık dokusu ve tadıyla kayısı reçelidir.
Dediğimiz gibi, reçel kahvaltı sofralarımızın vazgeçilmezlerinden biri olabilir ama artık eskisi kadar çok tüketmiyoruz onu. “Eski”den kastımız, reçeli sadece yiyecek olarak algılamayıp yeme içme kültürünün bir parçası kabul etmiş olan Osmanlı ımparatorluğu elbette.
Biliyorsunuz, Osmanlı saraylarında tatlı yapımına ve sunumuna çok önem verilir, tatlılar saray mutfağının helvahane denen özel bölümünde yapılırmış. ışte bu helvahanelerin bir bölümü de reçel yapımına ayrılmış olan reçelhaneymiş. Özellikle ramazan aylarında bu bölüm oldukça hareketlenir, neredeyse bütün gün sürermiş reçel yapımı. Bazı kaynakların söylediğine göre, saraydaki reçel çeşidi 60’ı bile bulurmuş.
Reçel yapmak, konuklara yemeklerden sonra ya da kahveyle birlikte reçel ikram etmek sadece saraya has bir adet de değilmiş üstelik. Özellikle konaklarda hanımların reçel yapmaması, dışarıdan reçel alması ayıplanan bir şeymiş.
Reçel, yemek sonrası ikram edilen tatlılardan biriymiş. Büyük konaklarda ve sarayda reçel sunumu için Avrupa’dan getirtilen süslü kapaklı kâseler tercih edilirmiş. Kahve içmeden önce de bir kaşık reçel yemek adettenmiş.
Gelelim Osmanlı’da reçelin nasıl yapıldığına... Yapılan reçele şeker haricinde bal eklenirmiş o zaman. Bunun sebebi çok basit aslında; şekerin pahalı bir malzeme olması ve baldan daha az bulunması. Anlayacağınız üzere bir zamanlar sadece şeker kullanılarak yapılan reçeller pek kıymetliymiş.
Reçel yapımı için kullanılacak güller ayrı bahçelerde yetiştirilirmiş. Reçeli yapılan tek çiçek gül de değilmiş ayrıca. Menekşe gibi pek çok çiçeğin, çeşitli meyve ve sebzelerin reçeli de sarayın ve konakların kilerini süslermiş.
Alıntıdır.
Eminim bu soruya vereceğiniz cevap, kaç kişilik bir aile olduğunuzla bağlantılı olarak değişiyordur. Çünkü küçük büyük herkesin mutlaka favori bir reçeli vardır. Kimisi mayhoş tadıyla vişne reçeline bayılır, kimi ille de çilek der, kiminin favorisiyse yumuşacık dokusu ve tadıyla kayısı reçelidir.
Dediğimiz gibi, reçel kahvaltı sofralarımızın vazgeçilmezlerinden biri olabilir ama artık eskisi kadar çok tüketmiyoruz onu. “Eski”den kastımız, reçeli sadece yiyecek olarak algılamayıp yeme içme kültürünün bir parçası kabul etmiş olan Osmanlı ımparatorluğu elbette.
Biliyorsunuz, Osmanlı saraylarında tatlı yapımına ve sunumuna çok önem verilir, tatlılar saray mutfağının helvahane denen özel bölümünde yapılırmış. ışte bu helvahanelerin bir bölümü de reçel yapımına ayrılmış olan reçelhaneymiş. Özellikle ramazan aylarında bu bölüm oldukça hareketlenir, neredeyse bütün gün sürermiş reçel yapımı. Bazı kaynakların söylediğine göre, saraydaki reçel çeşidi 60’ı bile bulurmuş.
Reçel yapmak, konuklara yemeklerden sonra ya da kahveyle birlikte reçel ikram etmek sadece saraya has bir adet de değilmiş üstelik. Özellikle konaklarda hanımların reçel yapmaması, dışarıdan reçel alması ayıplanan bir şeymiş.
Reçel, yemek sonrası ikram edilen tatlılardan biriymiş. Büyük konaklarda ve sarayda reçel sunumu için Avrupa’dan getirtilen süslü kapaklı kâseler tercih edilirmiş. Kahve içmeden önce de bir kaşık reçel yemek adettenmiş.
Gelelim Osmanlı’da reçelin nasıl yapıldığına... Yapılan reçele şeker haricinde bal eklenirmiş o zaman. Bunun sebebi çok basit aslında; şekerin pahalı bir malzeme olması ve baldan daha az bulunması. Anlayacağınız üzere bir zamanlar sadece şeker kullanılarak yapılan reçeller pek kıymetliymiş.
Reçel yapımı için kullanılacak güller ayrı bahçelerde yetiştirilirmiş. Reçeli yapılan tek çiçek gül de değilmiş ayrıca. Menekşe gibi pek çok çiçeğin, çeşitli meyve ve sebzelerin reçeli de sarayın ve konakların kilerini süslermiş.
Alıntıdır.
0 Responses to "Tatlıların En Sadesi"
Yorum Gönder